دلا غافل زعقــبی تاکی وچند؟
اسیر حُبّ دنـــیا تا کی وچند؟
نباشــد فرصتی دیگربخـودآی
همی امروز وفرداتاکی وچند؟


مرا هــوش است واز،لایعقـلونم
مراگــوش است واز،لایسمعـونم
چنان چشـــم دلم تاریک گشـــته
که چشمم هست واز،لایبصرونم

خـداوندا تـو ستّــار العــیوبی

تو ستّـــاری و غفارالـذنوبی

عطا کن احسـن الاحوال مارا

که میدانم مقـلّـب القـــلـوبی

خـداونــــدا مرا حالی عـــطا کن
زعشقــت دردلم شــوری بـپاکن
برون کن ازدلـم هرعشــق دیگر
به عشــق خــود دلم رامبتلا کن


خــداونـــدا مــرا حـاجــت رواکن
به لطــف خویـش دردم را دواکن
اسیرجهـل وغافل گشتم ازخویش
مــرا ازبـــند غـفـلتهــا رهـــاکن


دلم در سیـنه غـوغـای تودارد
ســرم هـواره سـودای تودارد
خدا داند دلِ سـر گشـته ی من
به ســر میـــل تمنّــای تودارد


به گِــرد کوی تومجنـونم ایگل
زهجر روی تو دلخـــونم ایگل
شب وروز ازغم مهجـوری تو
پریشان خاطرو محـزونم ایگل

 
خــدایا عـاشــقی درد آشـــنایم
به درد عشــق جانان مبتــلایم
به شوق وصل اودل زنده دارم
میسّــرکن وصـالـش ازبـــرایم


به ســر شــوق وصـال یاردارم
به دل درد و غـــم دلـــدار دارم
نــدارم طاقـــت هجــران رویش
زهجـــرش دیده ای خونباردارم